31 พ.ค. 2553
07.30น. ฉันเช้า บรรยากาศ มีหมอกปกคลุมบริเวณวัด
10.00น. ไปสวดมนต์และฉันเพลงานศพ ห่างจากวัดคูบังตีฆา ประมาณ 10 กม. อากาศช่วงนี้อบอ้าว แต่ขณะเดินทางกลับ ฝนตั้งเค้าและโปรยปรายนิดหน่อย
บ่ายเศษเด็กๆ ที่จะมาเรียนภาษาไทยกับท่านวิทยาเริ่มสนิทกับพวกเรา จึงเดินเข้ามาในห้องข้าพเจ้า(เด็กผู้ชาย) ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว “พระอาจารย์สอนไหม๊ วันนี้” สำเนียงใต้ ทำให้ต้องเตรียมตัวไปทำหน้าที่สอน
ศาลาทรงไทยประยุกต์ติดกับต้นโพธิ์ ตั้งเด่นอยู่กลางวัด เป็นสถานที่เรียนของเด็กๆ ไทย – พุทธและรอบๆ บริเวณวัด โต๊ะไม้ยาวเรียงแถวกันสามแถวมีเก้าอี้นั่งประมาณ 20 ที่ ช่วงบ่ายของทุกวัน เป็นคาบเรียนภาษาไทย ส่วนภาคค่ำ สองทุ่มเป็นเวลาเรียนธรรมศึกษา
ฝนลงเม็ดใหญ่กว่าตอนเที่ยงวัน ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงฝนหยุดตก แล้วก็พรมเม็ดลงมาชุ่มฉ่ำอีกครั้ง
ข้าพเจ้าพาเด็ก ๆ ที่ส่งเสียงจอแจทเดินไปศาลาเรียน ท่านวิทยาขอตัวทำกิจส่วนตัว จึงให้ข้าพเจ้าทำหน้าที่แทนไปพลางๆ ก่อน
ข้าพเจ้าเล่าเรื่องช้างเพื่อนแก้ว ให้เด็ก ๆ ฟัง เรื่องมีอยู่ว่า พระโพธิสัตว์เกิดเป็นช้างอาชาไนย มีกำลังมากที่เมืองพาราณสี เป็นช้างคุณมหาศาล ช่วยงานได้ทุกอย่าง ช้างอาชาไทยเป็นช้างที่มีระเบียบ มายาทมันจะถ่ายที่พื้นเท่านั้น จะไม่ถ่ายที่น้ำ ซึ่งต่างจากช้างทั่วไป แม้กำลังเล่นน้ำอยู่ ก็จะขึ้นฝั่งมาถ่าย
วันหนึ่งมันได้ถ่ายใกล้แม่น้ำคงคา ฝนตกชะล้างขี้ช้างอาชาไนยลงแม่น้ำคงคา น้ำนั้นได้ใหลไปในเมืองพาราณสี ช้างหลวงกำลังลงเล่นอยู่ เห็นขี้ช้างอาชาไนยก็เกิดความกลัว ขึ้นฝั่ง คนเลี้ยงช้างเห็นอาการอย่างนั้น จึงเข้าไปกราบทูลความเป็นมาแก่พระราชา พระองค์ประสงคช้างอาชาไนยจึงให้ค้นหา และได้นำมา ต่อมาไม่นานพระองค์สิ้นพระชนม์ มีศัตรูเมืองอื่น ช้างอาชาไนยจึงสู้รบกับคนได้รับชัยชนะ
พอเล่าเรื่องจบ ข้าพเจ้าก็มอบหน้าที่ให้ท่านวิทยาต่อ
วันนี้ช่วงที่สอนภาษาไทยเด็ก อาจารย์เจ้าอาวาสไม่อยู่วัด ไปซื้อชุดเครื่องเสียงแบบเคลื่อนที่ได้
19.00น. อาจารย์กลับมาถึงวัด เอาชุดเครื่องเสียงมาให้ ท่านซื้อมาสองชบุด ราคาชุดละ 2700 บาท เอาไว้ใช้สอนเด็ก
ค่ำคืนนี้ ไม่ได้สอนเด็ก เพราะอาจารย์เจ้าอาวาสท่านพาไปสวดงานศพอีกครั้ง
เมื่อไปถึง ผู้คนที่มาร่วมงาน นั่งสนทนาปราศัยกัน เป็นกลุ่ม – โต๊ะ บ้างทำหน้าที่เป็นแม่ครัว ทำอาหาร สรุปว่าคนเยอะกว่าตอนกลางวัน ไปถึงบ้านงานสองทุ่มกว่า สังเกตว่ามีพระรออยู่ก่อนแล้ว 6 รูป แต่ก็ยังรอพระอีกสองวัด กว่าจะทำพิธีได้ สามทุ่มกว่า
ข้าพเจ้าเตรียมตัวเทศน์ เพราะอาจารย์เจ้าอาวาสสั่งไว้ว่า เตรียมเทศน์งานศพหน่อยนะ ตั้งแต่เมื่อวานนี้ เอาจริงไปสองครั้ง ก็มิได้เทศน์มีแต่สวดมนต์อย่างเดียว
ขณะเขียนบันทึก ท่านวิทยาถือยางลบมาให้บอกว่า เด็กฝากมาให้ ถือว่าเป็นสัญญาณที่ดี แต่วันนี้ไม่อย่ากคิดอะไรต่อ ขอนอนดีกว่า
07.30น. ฉันเช้า บรรยากาศ มีหมอกปกคลุมบริเวณวัด
10.00น. ไปสวดมนต์และฉันเพลงานศพ ห่างจากวัดคูบังตีฆา ประมาณ 10 กม. อากาศช่วงนี้อบอ้าว แต่ขณะเดินทางกลับ ฝนตั้งเค้าและโปรยปรายนิดหน่อย
บ่ายเศษเด็กๆ ที่จะมาเรียนภาษาไทยกับท่านวิทยาเริ่มสนิทกับพวกเรา จึงเดินเข้ามาในห้องข้าพเจ้า(เด็กผู้ชาย) ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว “พระอาจารย์สอนไหม๊ วันนี้” สำเนียงใต้ ทำให้ต้องเตรียมตัวไปทำหน้าที่สอน
ศาลาทรงไทยประยุกต์ติดกับต้นโพธิ์ ตั้งเด่นอยู่กลางวัด เป็นสถานที่เรียนของเด็กๆ ไทย – พุทธและรอบๆ บริเวณวัด โต๊ะไม้ยาวเรียงแถวกันสามแถวมีเก้าอี้นั่งประมาณ 20 ที่ ช่วงบ่ายของทุกวัน เป็นคาบเรียนภาษาไทย ส่วนภาคค่ำ สองทุ่มเป็นเวลาเรียนธรรมศึกษา
ฝนลงเม็ดใหญ่กว่าตอนเที่ยงวัน ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงฝนหยุดตก แล้วก็พรมเม็ดลงมาชุ่มฉ่ำอีกครั้ง
ข้าพเจ้าพาเด็ก ๆ ที่ส่งเสียงจอแจทเดินไปศาลาเรียน ท่านวิทยาขอตัวทำกิจส่วนตัว จึงให้ข้าพเจ้าทำหน้าที่แทนไปพลางๆ ก่อน
ข้าพเจ้าเล่าเรื่องช้างเพื่อนแก้ว ให้เด็ก ๆ ฟัง เรื่องมีอยู่ว่า พระโพธิสัตว์เกิดเป็นช้างอาชาไนย มีกำลังมากที่เมืองพาราณสี เป็นช้างคุณมหาศาล ช่วยงานได้ทุกอย่าง ช้างอาชาไทยเป็นช้างที่มีระเบียบ มายาทมันจะถ่ายที่พื้นเท่านั้น จะไม่ถ่ายที่น้ำ ซึ่งต่างจากช้างทั่วไป แม้กำลังเล่นน้ำอยู่ ก็จะขึ้นฝั่งมาถ่าย
วันหนึ่งมันได้ถ่ายใกล้แม่น้ำคงคา ฝนตกชะล้างขี้ช้างอาชาไนยลงแม่น้ำคงคา น้ำนั้นได้ใหลไปในเมืองพาราณสี ช้างหลวงกำลังลงเล่นอยู่ เห็นขี้ช้างอาชาไนยก็เกิดความกลัว ขึ้นฝั่ง คนเลี้ยงช้างเห็นอาการอย่างนั้น จึงเข้าไปกราบทูลความเป็นมาแก่พระราชา พระองค์ประสงคช้างอาชาไนยจึงให้ค้นหา และได้นำมา ต่อมาไม่นานพระองค์สิ้นพระชนม์ มีศัตรูเมืองอื่น ช้างอาชาไนยจึงสู้รบกับคนได้รับชัยชนะ
พอเล่าเรื่องจบ ข้าพเจ้าก็มอบหน้าที่ให้ท่านวิทยาต่อ
วันนี้ช่วงที่สอนภาษาไทยเด็ก อาจารย์เจ้าอาวาสไม่อยู่วัด ไปซื้อชุดเครื่องเสียงแบบเคลื่อนที่ได้
19.00น. อาจารย์กลับมาถึงวัด เอาชุดเครื่องเสียงมาให้ ท่านซื้อมาสองชบุด ราคาชุดละ 2700 บาท เอาไว้ใช้สอนเด็ก
ค่ำคืนนี้ ไม่ได้สอนเด็ก เพราะอาจารย์เจ้าอาวาสท่านพาไปสวดงานศพอีกครั้ง
เมื่อไปถึง ผู้คนที่มาร่วมงาน นั่งสนทนาปราศัยกัน เป็นกลุ่ม – โต๊ะ บ้างทำหน้าที่เป็นแม่ครัว ทำอาหาร สรุปว่าคนเยอะกว่าตอนกลางวัน ไปถึงบ้านงานสองทุ่มกว่า สังเกตว่ามีพระรออยู่ก่อนแล้ว 6 รูป แต่ก็ยังรอพระอีกสองวัด กว่าจะทำพิธีได้ สามทุ่มกว่า
ข้าพเจ้าเตรียมตัวเทศน์ เพราะอาจารย์เจ้าอาวาสสั่งไว้ว่า เตรียมเทศน์งานศพหน่อยนะ ตั้งแต่เมื่อวานนี้ เอาจริงไปสองครั้ง ก็มิได้เทศน์มีแต่สวดมนต์อย่างเดียว
ขณะเขียนบันทึก ท่านวิทยาถือยางลบมาให้บอกว่า เด็กฝากมาให้ ถือว่าเป็นสัญญาณที่ดี แต่วันนี้ไม่อย่ากคิดอะไรต่อ ขอนอนดีกว่า
RSS Feed